Eenmaal aangekomen op Mumbai airport maken wij als Nederlandse crew direct kennis met de Indiase cultuur. We worden warm onthaald door onze productie assistentie ter plekke nadat we met onze camera gear de douane zijn doorgekomen. Er komen 2 chauffeurs met busjes voorrijden waarin we plaatsnemen. Dit is ons vervoer voor de komende dagen die ons door de slums van Mumbai zullen gaan rijden de komende 5 dagen. We worden afgezet bij ons hotel en pakken nog een biertje voordat het licht uit gaat.

De volgende ochtend starten we met het verkennen van de slums die door de productie assistentie gescout zijn. De slums van Mumbai staan bekend om hun uitgestrektheid en grootte. In de voor velen bekende Bollywood film Slumdog Millionaire komen deze slums veelvuldig voor.

We komen er al snel achter dat de slums een unieke plek zijn, wat een goede weergave is van het echte India. Er is geen toerist te bekennen, waardoor je het gevoel krijgt dat je wordt opgenomen in het dagelijkse leven alsof je een local bent.

Indrukwekkend

Voor ons georganiseerde westerlingen zijn de slums een erg indrukwekkende en bijzondere creatie van geïmproviseerde hutjes. Overal mensen, afval en georganiseerde chaos. Van de verweerde texturen van materialen die de bevolking gebruikt voor hun onderkomen, tot de felgekleurde kleding die met name de vrouwen dragen. En niet te vergeten de door het leven getekende gezichten van de bevolking.

Aan het einde van de dag rijden we door naar Bollywood, waar we de hoofdrolspeler ontmoeten en de opname studio induiken om voice-over opnamen te maken. Na enig coachwerk weten we de stem van de hoofdrolspeler op een niveau te brengen zodat elke woord dat hij uitspreekt de gevoelige snaar raakt. Zijn stem sluit perfect aan bij de sfeer die we willen neerzetten in de film

Naar buiten kijkend tijdens de terugreis naar het hotel kan ik niet anders dan concluderen dat de slums een setting zijn waar we indrukwekkende situaties zullen meemaken die gaan leiden tot bijzondere en authentieke filmbeelden.

De shoot

Net na opkomst rond 8 uur tikt het kwik al 36 graden aan. Met een 15 man tellende crew bewegen we ons als locals voort door de ziedende hitte. Steegjes, pleintjes en gangen worden getrotseerd tot we uitkomen bij één van de honderden flats die ons een prachtig overzicht verschaft over de slums. Nu wordt pas duidelijk hoe groot de slums zijn. Hier maken we het openingsshot van de film.

Vervolgens maken we met een drone de meest waanzinnige omgevingsshots. Mensen, dieren en voertuigen krioelen moeiteloos door de slums alsof het geregisseerd is. We filmen vrouwen die de was doen op de straat voor hun hutje en kinderen die lachend en spelend door steegjes vol vuilnis huppelen. Voor ons westerlingen een schrijnend gezicht, maar voor de bevolking niets anders dan de dagelijkse realiteit.

We komen uit bij een piepklein kamertje waar een oudere dame een klas met jonge kinderen les geeft. De meeste kinderen hebben geen geld om naar school te gaan, waardoor er initiatieven zijn van de lokale bevolking om de kleinsten uit de samenleving basislessen lezen en schrijven te geven. Ook hier is de situatie niet zoals we gewend zijn. Er is geen lesmateriaal, de kinderen zitten op een vieze grond en de locatie doet denken aan oud schuurtje dat al lang niet meer in gebruik is.

Niet alles is wat het lijkt

Het mooie van al deze ogenschijnlijk barre omstandigheden is dat de bevolking zich realiseert dat ze er het beste van moeten maken en ze zich zoveel mogelijk bezig houden met wat er wel kan. Ze grijpen alle kansen aan om groei van de jeugd te stimuleren en ze verder te helpen in de ontwikkeling van hun leven. Hoe mooi zou het zijn als er faciliteiten zijn om dit voor meer kinderen mogelijk te maken?

In een land dat niet je thuisbasis is, is het van groot belang mensen in je team te hebben die er de weg kennen en kunnen lezen en schrijven met de lokale bevolking. Onze crew levert daarin geweldig werk. Allen hebben ze veel ervaring, maken de juiste keuzes en dragen bij aan het succesvol verlopen van de gehele shoot. Voor zover mogelijk was alles erg goed geregeld.

Echter zal India niet India zijn als er van alles anders loopt dan bedacht of gepland. Locaties waar ons de toegang op het laatste moment wordt geweigerd tot aan mensen die een rol spelen in de film en plotseling onvindbaar zijn. Allemaal uitdagingen die we ter plekke hebben opgelost door slim en creatief te zijn. Het mooie van al deze onvoorspelbaarheden is dat we daarmee het echte leven in de slums perfect op beeld hebben kunnen zetten. Just the ordinary way of life in Mumbai. Deze sfeer doet wat met je en de beelden die we schoten.

Sportende kinderen als filmster

De laatste setting van de film is een kunstgrasveld midden in Mumbai waar we met zo’n 70 enthousiaste kinderen verschillende sporten hebben gespeeld. 3 groepen kinderen die samen met hun coaches en ouders vol enthousiasme een wedstrijdje hockey, voetbal en cricket speelden.

Die dag was het 40 graden, zonder schaduw en zonder een vleugje wind. Niet voor niks is deze dag dan ook één van de heftigste filmdagen die we hebben meegemaakt. Het was absoluut de moeite waard, de geschoten beelden zijn prachtig geworden. Vooral het enthousiasme van de sportende kinderen was fantastisch om te zien. Allemaal hadden ze een beetje het gevoel een filmster te zijn die dag.

It’s a wrap! De opnames zijn ten einde gekomen. We hebben de balans opgemaakt en keerden meer dan tevreden terug naar Nederland. Een shoot om nooit meer te vergeten en die ons een ervaring rijker heeft gemaakt.

En dan komt alles bij elkaar

Bij terugkomst zijn we gestart met het bekijken en spotten van al het gefilmde beeld materiaal. De editor is vervolgens gestart met het opzetten van de eerste montage. Daarin werd ons al snel duidelijk dat alle puzzelstukjes nog beter in elkaar zouden gaan vallen dan we hadden verwacht. De onverwachte situaties die zich voordeden in Mumbai zorgden voor dynamiek in de film die het echte leven in de slums prachtig laten zien.

Vervolgens is de audio componist gestart met al zijn creativiteit aan de grote uitdaging. Een uitdaging die ligt in het componeren van een muziekstuk waarin zowel westerse en Indiase muziek samensmelten tot een authentieke compositie die je roert en raakt. Een zangeres verzorgde de prachtige zang lijn die de muziek een menselijke tint en een bijzonder karakter meegeeft. Daardoor komt de audio nog beter bij je binnen.

De combinatie van de voice-over en de bijzonder audio laten je begrijpen hoe belangrijk het is dat er aandacht wordt besteedt aan de ontwikkeling van de mensen die het zo hard nodig hebben.

Als laatste stap in het proces wordt na afronding van de montage in beeld en geluid de kleuren van elk shot op elkaar aangesloten, de grading. In het eerste deel van de film laten we de situatie zoals het is zien. Een situatie die niet altijd rooskleurig is, maar waar wel in de mogelijkheden en talent van de jeugd wordt gedacht. In dit deel zijn de kleuren warm en echt, maar nog niet erg sprankelend.

Dit verandert als het antwoord wordt gegeven op de mogelijkheden die in het eerste deel zichtbaar worden. Sportende kinderen worden kleurrijk weergeven waardoor het geheel gaat leven en de energie en het plezier van de kinderen van het beeld af spat.

Uiteindelijk komt alles bij elkaar tot een geheel waarin we de kinderen zien genieten en spelen. We komen vervolgens terug bij de hoofdrolspeler die uitspreekt dat we het verschil kunnen maken zolang we de handen met elkaar ineen slaan. Zijn droom voor een betere toekomst.